By Jean-Pierre Garnier 

نوشته: ژان پی یر گارنیه

ترجمه: فضل اله امینی

از دسامبر 2000 تا فوریه 2008، پانزده شرکت‌ برتر صنعت داروسازی حدود 850‌میلیارد دلار ارزش سهام خود را از دست دادند. گرچه چند عامل (مثل ظهور داروهای ژنریك، فشارهای قیمت‌گذاری، الزامات مقررات و گرفتاری‌های حقوقی) را می‌توان در بروز این زیان موثر دانست، اما مدیرعامل گلاكسواسمیت‌كلاین (جی.اس.کِی)، گارنیه، معتقد است نزول بهره‌وری تحقیق‌وتوسعه مشكل اصلی صنعت داروسازی است. او می‌گوید، برای حل مشكل باید بار دیگر قدرت را به دانشمندان سپرد و راه آن، سازمان‌دهی مجدد تحقیق‌وتوسعه و تشكیل گروه‌های به‌شدت متمركز با رهبرانی الهام‌بخش است كه به جست‌و‌جوی بهترین علم در بیرون و درون شرکت‌ برآیند، فرایندهای ازهم‌گسسته را سامان دهند و فرهنگ نیرومند نوآوری را ارتقا بخشند و برای تعالی، شوروشوق نشان دهند.
 جی.اس.کِی، هرم سازمانی خود را به دوازده «مركز تعالی» عوض كرده است. این شرکت‌ كوشیده است تلاش برای یافتن داروهای موثر را از تلاش برای ابداع داروهایی كه در نوع و گروه خود بهترین‌ هستند تفكیك كند. هم‌چنین در پرداخت مشوق‌های مالی به دانشمندان كه عملاً كاشف یافته‌های جدید هستند تجدید‌نظر كرده است. هم‌چنین در تلاش برای کسب بهترین دانش، با محافل دانشگاهی و شرکت‌‌های بیوتك قرارداد بسته است.
 هنگامی كه جی.اس.كِی بازمهندسی فراگیر بخش تحقیق‌وتوسعه خود را آغاز كرد، فقط دو فراورده در مراحل نهایی تكوین داشت. اما اکنون 34 فراورده دارد که بیش‌ترین در صنعت داروسازی است. اما چنان‌كه نویسنده می‌گوید، هنوز كارهای ناكرده بسیار است: می‌توان با انتقال آزمایش‌های بالینی به كشورهای ارزان هزینه‌ها را به‌شدت كاست؛ می‌توان ساخت و عرضه‌ داروهای جدید و موفق را ساده كرد و شتاب داد، مشروط بر این‌كه پژوهندگان ابتدا آن‌ها را بر شماری محدود از بیماران مبتلا آزمایش كنند و سپس با گذشت زمان بر دیگران.