By Mlake Mycoskie

نوشته: بلیک میکاسکی 

ترجمه: غزاله احمدزاده

در پاییز سال 2012، نویسنده به این نتیجه رسید که نیاز به خودکاوی دارد. شرکت نوپایی که شش سال قبل تاسیس کرده بود،‌ به شرکتی جهانی با درآمدی بیش از سیصدمیلیون دلار تبدیل شده بود و هنوز به قول خود مبنی بر اهدای یک جفت کفش در ‌ازای فروش هر جفت وفادار بود. اما میکاسکی احساس سرخوردگی می‌کرد. روزهایش یک‌نواخت بودند و ارتباطش را با بسیاری از مدیران مسئول کارهای روزانه از دست داده بود. او و همسرش به آستین تگزاس نقل‌مکان کردند تا فراغت خود را در آن‌جا بگذراند. او زمان زیادی را به تعمق و تفکر شخصی اختصاص داد، اما هم‌چنین به‌طور مرتب با مربی، دوستان کارآفرین و رهبران کسب‌وکارهای غیرانتفاعی محبوبش صحبت می‌کرد. برای شرکت در کنفرانس‌ها به منظور یادگیری از کارشناسان در زمینه شرکت‌های اجتماعی و توسعه بین‌الملل به سراسر کشور سفر کرد و کتاب سایمون سینک به نام «با چرا شروع کن» (که به داستان رهبرانی که الهام‌بخش حرکت هستند و شرکت‌هایی که محصولات جذاب را خلق می‌کنند می‌پردازد) مطالعه کرد. همه این‌ها به‌همراه شانس گفت‌وگو درباره تجارت قهوه در روآندا به خلق تامز بوداده منجر شد که همانند کفش‌های تامز از «مدل یکی برای یک نفر» پیروی می‌کند: برای هر کیسه قهوه که به‌فروش می‌رسد،‌ شرکت یک هفته آب تمیز به یک فرد نیازمند ارائه می‌کند. نویسنده می‌نویسد، همان‌طور که تامز به دهمین سالگرد تاسیسش نزدیک می‌شود، او احساس انرژی و تعهدی بیش از گذشته می‌کند.