نوشته: رابرت كاپلان و آلن گروسمن
ترجمه: حسين حسينيان
چگونه سازوکارهای بخش خصوصی می‌توانند نیروبخش دنیای سازمان‌های غیرانتفاعی شوند.
چرا كسب‌وكارهاي نوپاي اثربخش رشد كرده و به‌كرات به غول‌ها تبديل مي‌شوند، اما غيرانتفاعي‌هاي جديد و موثر به‌ندرت به مقياس ملي مي‌رسند؟ كاپلان و گروسمن، اساتيد دانشكده كسب‌وكار هاروارد، علت را عدم توسعه سازوكارها و نهادهايي مي‌دانند كه بايد پول و اطلاعات را ميان كمك‌كننده‌ها و غيرانتفاعي‌ها جاري سازند. آن‌ها اطلاعات قابل‌اعتماد درباره عملكرد فراهم نساخته و سازمان‌ها را پاسخگوي رسيدن به نتايج نمي‌سازند. از اين رو، غيرانتفاعي‌هاي ناكارامد، پول‌هايي را مي‌بلعند كه غيرانتفاعي‌هاي اثربخش مي‌توانند از آن‌ها براي خدمت به مخاطبين بيش‌تر بهره گيرند.
خبر خوش اين است كه وضع در حال تغيير است: نسل جديدي از بنيادهاي خيريه و واسط‌ها در حال اندازه‌گيري اثر كمك‌ها بوده و برترين غيرانتفاعي‌ها را هدف‌گيري مي‌كنند. واسط‌هاي جديد با نسخه‌برداري از صندوق‌هاي سرمايه‌گذاري و موسسه‌هاي سرمايه‌گذاري مخاطره‌جو در بخش خصوصي، تحقيق‌وتفحص عميقي را درباره غيرانتفاعي‌ها ترتيب داده و پيگير اطلاعات دقيق درباره دستاوردهاي آن‌ها شده‌اند. تعدادي از پيشتازان، پشتيباني مستمر به‌عمل آورده، به كمك‌گيرندگان در تدوين برنامه‌ها، چارچوب‌هاي تفصيلي براي اندازه‌گيري اثر خود و مشاوره استراتژيك، كمك مي‌كنند. اگر چنين اقداماتي گسترش يابند، به‌زودي مي‌توانيم شاهد يك بازار سرمايه اجتماعي باشيم كه موجب بازدهي واقعي اعانات شود.