By JenniferLerner/ Katherine Shonk

نوشته: جنیفر لرنر و کاترین شانک

ترجمه: دکتر کاوه سرمست

 برای رفتن به سر کار دیرتان شده است، و باران سراسیمه می بارد. بهنگام پارک خودرو، یک اتومبیل دیگر از شما سبقت می گیرد و آخرین جای پارک نزدیک به ورودی محل کارتان را اشغال می کند. بالاخره جایی در حیاط پیدا می کنید و در میان باران بسختی راه می روید. از سر تا پا خیس می شوید. فوق العاده عصبانی هستید و می دانید که در این هنگام قوۀ قضاوت تان احتمالا عادلانه نخواهد بود. بدتر از همه اینکه تحقیقات ما نشان می دهد تداوم عصبانیت همچنان تصمیم های شما در محل کارتان را نیز تحت الشعاع قرار می دهد – مسیری که هیچکس نباید در مقابله با مسائل روزمرۀ کاری طی نماید.

 بسیاری از سازمانها برنامه های مقابله با عصبانیت را برای گاومیش های خشمگین خود تدارک دیده اند. واقعیت این است که عصبانیت در اکثریت کارکنان از عواملی همچون مشاجره های خانوادگی گرفته تا از دست دادن محل پارکینگ منشا می گیرد و بهمبن خاطر کار روزمرۀ آنان تحت الشعاع قرار می گیرد. بعنوان مثال، افراد عصبانی بجای تحلیل های عقلائی سیستماتیک از غریزۀ سطحی خود بهره می جویند. آنان همچنین بجای بررسی وضعیت خاص یک مشکل فورا دیگران را سرزنش می کنند.