گرچه هنگامی ‌که کوییکن در سال 1983 به بازار عرضه شد، 46 محصول مشابه آن در بازار وجود داشت، اما این محصول فورا در زمینه ‌نرم‌افزار مالی شخصی پیشرو بازار شد و برای سه دهه این جایگاه را حفظ کرده است. علت آن است که کوییکن آن‏چنان خوش‌ساخت بود که استفاده از آن شهودی است.

اما تا زمانی که اسمیت مدیرعامل آن‌جا شد، یعنی سال 2008، شرکت به‌طور افراطی بر افزودن ویژگی‌های اضافی متمرکز شده بود که سهولت کاربرد را فراهم می‌ساخت، اما حظ و لذت به‌همراه نداشت. آن‌چه نادیده گرفته شده بود یک ارتباط حسی با مشتریان بود. او و تیمش تصمیم گرفتند تفکر طراحی را با همه بخش‌های اینتوییت تلفیق کنند. ‌آن‌ها چیدمان دفتر را تغییر دادند، اتاق‌ها را کم کردند و فضاهای بیش‌تری برای همکاری و مکان‌هایی برای کارهای فی‌البداهه اضافه کردند. ‌آن‌ها تعداد طراحان خود را نزدیک به ششصد درصد اضافه کردند و اکنون هر فصل کنفرانس‌های طراحی برگزار می‌کنند. ‌آن‌ها کسانی را به سازمان خود آوردند که محصولاتی با طراحی استثنایی‌ مانند ترموستات نست و وب سایت مسافرتی کایاک را آفریده بودند تا بینش‌های خود را با کارکنان اینتوییت به‌اشتراک بگذارند. این شرکت شرکت نوپای مینت را تملک کرد و با شرکت زِن‌پیرول همکاری کرد تا تجربه مشتری را بهبود بخشد.

اسمیت می‌نویسد، گرچه بیش‌تر مردم ‌نرم‌افزار مالی را در زمره ‌نرم‌افزارهایی نمی‌انگارند که با احساس یا طراحی پیش رفته‌ باشند، برنامه دی.فور.دی (طراحی برای لذت) اینتوییت موفق شده است. برای مثال، اپ (نرم‌افزار کاربردی) اسنپ‌تکس که از روی‌آوردن مصرف‌کنندگان به گوشی‌های هوشمند الهام گرفته شده، موجب شد که یک کاربر بنویسد: «من می‌خواهم بچه‌هایم نیز این اپ را داشته باشند.»