نوشته: كارلي فيورينا
ترجمه: رامک فداییان
حقيقتي را كه پيش تر درباره آن شك داشتم، زماني كه در تلاش «مركز مطالعات بين المللی و راهبردي» برای طرح ريزي «چشم اندازي براي كاميابي جهاني» مشاركت داشتم، با قدرت تمام آشکار شد. پس از مرور جامع تحقيق، يك گروه از ما در مورد اين كه چه طور آمريكا مي تواند نتیجه تلاش هاي توسعه خود را بهبود بخشيده و موفقيت و ثبات بيش تري براي دنيا به ارمغان آورد، توصيه هايي ارائه كرديم. همه ما روي يكي از توصيه ها اجماع نظر داشتيم: سرمايه گذاري بيش تر روي كارآفرينان زن.
منظور من زناني مثل آليس سیانزايير هستند كه كسب وكاري كوچك و در عين حال پررونق را در زمينه محصولات كشاورزي در روآندا اداره مي كند، كريستينا گواتمالا كه كارش را با يك فروشگاه عمومي كوچك به نام پولپريا در نيكاراگوآ آغاز كرد و آنا سرانو كه كودكي خود را در ميان زباله دان ماشين قراضه ها در فيليپين گذراند و اكنون مالك يك فروشگاه است.
حمايت از بنگاه های مثل اين ها يك فرصت بزرگ است، چون همان طور كه مجمع جهانی اقتصاد (دبليو .اي. اف) نيز به کرات به اين نتيجه رسيده، همبستگي ميان برابري جنسيتي و رقابت پذيري جهاني بسيار قدرتمند است. دبليو .اي. اف ساليانه درجه مشاركت اقتصادي، دستمزد و پیشرفت زنان در مقایسه با مردان در كشورهاي مختلف دنيا را مورد ارزيابي قرار مي دهد. اگر اين فاصله جنسيتي برداشته شود، حتا در پيشرفته ترين اقتصادهاي دنيا نيز توليد ناخالص داخلي مي تواند تا شانزده درصد افزايش يابد.
اين كه چرا تلاش بيش تري براي برداشتن اين فاصله انجام نشده، براي من ناشناخته است. در عين حال معماي ديگري نيز وجود دارد: نتیجه کجا خود را نشان می دهد؟ هفتاد درصد از 2.5 ميليارد نفري را كه با درآمدي كم تر از دو دلار در روز زندگي خود را مي گذرانند، زنان تشكيل مي دهند. چه طور این مسئله تحمل می شود که سنگيني فقر، آسيب هاي روحي و استضعاف هنوز با قوت تمام بر پيكر آن ها فرود آيد؟
[1] . كارلي فيورينا، بنيانگذار ابتكار يك زن و سفير جهاني «فرصت بین‌المللی» است.