By Henry W. Chesbrough
نوشته: هنری چسبرو
ترجمه: سيد حميد سجادی نيا
در دنیای فراوانی دانش، دیگر همه نخبگان برای شما كار نمی‌كنند. ایده بزرگ بعدی ممكن است از شركت نوپای مستقلی یا پژوهشگری همكار با رقیب تراوش كند. برای بسیاری از شركت‌های فعال در كسب‌وكار نوآوری، واكنش در برابر این تهدیدها، محكم‌‌كردن كمربند خود و كشیدن دیواری اطراف واحد تحقیق و توسعه خود برای جلوگیری از سرقت ایده‌هایشان توسط رقبا است.
این شركت‌ها برده بی‌چون‌وچرای پارادایم قدیمی نوآوری بسته هستند. اعتقاد بر این بود كه ایده خوب تنها از درون سازمان حاصل می‌شود و «اگر می‌خواهید كاری درست انجام شود، ناگزیرید خود انجامش دهید.» نوآوری بسته از استراتژی ادغام عمودی و انحصار كنترل پشتیبانی می‌كند. در بخش اعظم قرن بیستم، این پارادایم به‌خوبی عمل می‌كرد و موثر بود. آزمایشگاه‌های بل و ادیسون مثال‌های خوبی در این زمینه هستند. اما این انفكاك و ماندن در خلاء، به‌طور روزافزونی باعث خاموش نوآوری شد. در حال حاضر، اطلاعات به‌آسانی و ارزانی از طریق اینترنت جریان می‌یابد؛ نخبگان بیشتر پراكنده هستند، اما نزدیك‌تر از قبل با یك‌دیگر ارتباط دارند ایده‌ها نه فقط از آزمایشگاه‌های بزرگ تحقیقاتی، بلكه از انواع سازمان‌های بزرگ و كوچك تراوش می‌كنند. تحرك كاركنان دانشمند بیشتر شده است و آرزو دارند مهارت‌ها و ایده‌های خود را در هر جایی كه امكان توسعه آنها وجود دارد، عرضه كنند.