By Henry Petroski

نوشته: هنري پتروسكي

ترجمه: علي جعفريه

تمام صحبت مهندسی چیزی نیست به جز بهبود. مهندسی علم مقایسه­ است. اطراف ما پر است از تبلیغات محصولات «جدید و بهبودیافته»: دندان­ها را سفیدتر می­كند! نرم­تر می­شوید! غذا را سریع­تر آماده می­كند! سیستم­های مهندسی بزرگ‌تر نیز در تبلیغات بر «تر»های خود تكیه می­كنند: ساختمان بلندتر با فضاهای كاری قابل‌استفاده­تر، پل طولانی­تر با جاده سبك­تر، نوت ­بوك نازك‌تر با باتری­هایی با عمر طولانی­تر. اگر همه محصولات جدید اصلاح‌شده و ارتقایافته تكنولوژی­های قدیمی­تر هستند، پس چرا بسیاری از این محصولات دچار شكست می­شوند؟ پیشنهادها رد می‌شوند و سیستم­ها فرو می­ریزند؟
برای مهندسی‌مجدد هر چیز (یك خار (پین) ساده، یك سیستم تداركات یا یك مركز تفریحی) ابتدا باید شكست­ را بشناسیم. درست است كه موفقیت­ ما را مطمئن می­سازد درحال انجام درست كارها هستیم، ولی الزاماً مشخص نمی­كند كه عامل آن چه چیز است و چرا. اما از سوی دیگر، شكست گواهی مسلم است بر این‌كه كاری را اشتباه انجام داده­ایم و این اطلاعاتی بس گران‌بهاست.