By Cem Sertoglu / Anne Berkowitch
نوشته: جم سرتوگلو و آن برکوویچ
ترجمه: عاطفه پاشازاده
در سال‌های اخیر، با شدت گرفتن نبرد برای جذب نخبگان، شركت‌ها زمان بیشتری را صرف اداره به اصطلاح دارایی‌های انسانی می‌كنند. آنها به این نتیجه دست یافته‌اند كه جذب و نگهداری نخبگان برگزیده بازار، یكی از راه‌های دستیابی به نوعی برتری پایدار در برابر رقبا است. با وجود آنكه كسب‌وكارها توجه خاصی را بر به‌كارگیری افراد بالقوه و كاركنان موجود معطوف كرده‌اند، ولی هنوز هم یكی از عوامل اصلی دارایی‌های انسانی، یعنی بهسازی كاركنان سابق، از دید آنها پنهان مانده است. این سهل‌انگاری، هزینه گزافی برای آنها به دنبال داشته است.
حقیقت دارد كه شركت‌های هوشیار عرضه‌كننده خدمات حرفه‌ای همواره به دنبال كاركنان قبلی خود بوده‌اند، زیرا آنها را مشتریان بالقوه آینده می‌دانند. به عنوان مثال، می‌توان به شركت مكنزی و شركا McKinsey & Company اشاره كرد كه با آگاهی از اینكه مشاوران سابق با رونق گرفتن كسب‌وكارشان خریداران خدمات مشاوره‌ای گران‌قیمت در آینده هستند، سرمایه قابل‌توجهی را صرف بهسازی شبكه گسترده كاركنان سابق خود كرده است. البته شركت‌های خارج از محدوده خدمات حرفه‌ای، به‌ندرت به كاركنان قبلی خود توجه می‌كنند.