By BV Krishnamurthy
نوشته: بی وی کریشنامورتی
ترجمه: لیلا غفاری
حتی در بهترین دوران، سازمان‌ها اغلب از توسعه حرفه‌ای دم می‌زنند. ممکن است بهترین کارکنان خط‌اول، ترفیع بگیرند یا مدیر پروژه شوند بدون این‌که به‌راستی بدانند چگونه کار گروه را به‌موقع تحویل دهند، کیفیت را تضمین كنند و بودجه را رعایت. حتی مدیران باتجربه نیز ممکن است چنان با گزارش‌های سه‌ماهه، ماهانه، هفتگی و روزانه درگیر باشند که فرصت یادگیری موارد جدید یا فراموشی موارد منسوخ را نداشته باشند. رکود اقتصادی فرصت مناسبی برای ارتقای مهارت‌های افراد شماست، آن‌ها که به‌راستی نیاز به برتری دارند.
ممکن است بگویید، «شوخی می‌کنید؟ به هنگام سختی، توسعه حرفه‌ای، تجملات است.» چنین نیست. این کار اغلب به هنگام وجود فرصت برای تنفس در جریان کار روزانه به کارکنان امکان بهترشدن می‌دهد. کارکنان همه سطوح می‌توانند برای آموزش فرستاده شوند تا کار گروهی، همکاری، مالکیت فرایند و سایر مهارت‌های خود را بهبود بخشند که پس از عادی‌شدن شرایط این مهارت‌ها به‌ثمر می‌رسند.
برای مثال، در واکنش به رکود اقتصادی سال‌های 2000 تا 2002، آکادمی کسب‌وکار آلیانس شروع به رهبری تمرینات سالانه تیم‌سازی در یک شرکت نرم‌افزاری هندی كرد. این آکادمی برای یک سال کار با دو تیم از دویست تیم شرکت، تمرکز آموزش را بر تلاش برای تکمیل وظایف مشترک، شفاف‌سازی ارزش‌های گروه و ارتقای فرایندهای تیم قرار داد. از آغاز برنامه، تیم‌های آموزش‌دیده به‌طور متوسط پنجاه درصد بهره‌ورتر از تیم‌های آموزش‌ندیده هستند که این بر اساس سنجش‌های انباشته کیفیت، زمان و هزینه بوده است. امسال، پنج تیم در این برنامه شرکت داده شده‌اند. آکادمی، همین نتایج را در یک شرکت هوافضای بزرگ و یک شرکت مهندسی چندپیشه اروپایی هم به‌دست آورده است.