By Jeff Goldsmith

نوشته: جف گلد اسمیت

ترجمه: فاطمه اعتضادی

بعد از هشت سال ثبات نسبی، هزینه‌های بهداشتی و درمانی شركت‌ها بار دیگر با نرخی دورقمی و به صورت تصاعدی بالا می‌رود. قبل از از آنی كه انگشت اتهام را به سوی متهمین همیشگی مثل بیمارستان‌ها و دكترها (كه البته در اینجا نسبت به دوره‌های قبل تقصیر كمتری متوجه آنهاست) یا شركت‌های داروسازی (كه در واقع همان كاری را انجام می‌دهند كه ما از آنها می‌خواهیم، یعنی ابداع چشمگیر) و كاركنان خود شما (كه در واقع از مزایای خود استفاده می‌كنند) نشانه روید، بهتر است نگاهی جدی در آیینه به خود بیفكنید. چرا كه مقصر خودتان هستید.

رهبران شركت‌ها نگاه خود را از هزینه‌های بهداشتی برگرفته‌اند. آنها بیشتر متمایل به قراردادهای درمانی با شركتهای بیمه‌ (نظیر طرح‌های خدمات درمانی تحت قرارداد) هستند و خود در این زمینه هیچ مدیریتی را اعمال نمی‌كنند. این موسسات بیشتر روی تامین داروی مورد نیاز بیماران تمركز كرده و موجب شده‌اند، سهم بیماران از هزینه‌های درمانی كاهش یابد. از طرف دیگر، از پاسخ‌گویی موثر به حملات سیاسی به حقانیت و وجوب هزینه‌های درمانی نیز قاصرند. اكنون این رهبران آنچه را كه كاشته‌اند، درو می‌كنند: یك دوره جدید و بی‌هنگام از تورم هزینه‌ها.