By Robert D.Hormats

نوشته: رابرت هورماتس

ترجمه: سليم ملااحمد نالوس

حدود چهل‌هزار سال قبل، در علفزارهای آسیای مركزی، گروهی از اجداد بسیار قدیم ما یك شب برای شكار ماموت عظیم‌‌‌الجثه‌ای آماده می‌شدند. البته شكار چنین حیوان بزرگی بسیار پرخطر بود. اما شكارچیان یك گروه چهل‌نفره شامل مرد، زن و بچه بودند كه زمستان سختی را پشت سر گذاشته بودند. ماموت می‌توانست غذای چند هفته آنان را تامین كند، به همین دلیل ارزش خطركردن را داشت.

مردان، شب را به تیزكردن نیزه­ها و تمرین دلاوری سپری كردند. روز بعد، به خواندن رجزهایی پرداختند كه از اجدادشان به آن‌ها رسیده بود و صورت خود را با رنگ‌های متنوع رنگ‌آمیزی كردند. هنگام آماده‌شدن و قبل ازرفتن به شكار، فراموش كرده بودندكه ممكن است بعضیشان زیر دندان‌های تیز ماموت قربانی شوند.