By Marjorie Kelly
نوشته: مارجوری کلی
ترجمه: نگار کوشان
امروزه، اعتراض به سطح بالای حقوق مدیران عامل، بی‌توجه به عملكرد آنها و یا زیرمجموعه تحت رهبریشان، متداول شده است. اما مطرح كردن مدیران عامل به عنوان نماد طمع‌كاری، توجه را از سهامدارانی كه امروزه طفیلی اصلی كسب‌وكار هستند، منحرف می‌كند.
همه ما به گونه‌ای تربیت شده‌ایم كه احترام خاصی برای سهامداران قایل بوده و بپذیریم علایق آنها بر دیگران برتری و ارجحیت دارد. اما واقعیت این است كه در مجموع، سرمایه‌گذاران بازار سهام، به نیروهای نابهره‌ور زایدی در كسب‌وكار تبدیل شده‌اند و طی دو دهه گذشته، شراكت آنها در شركت‌های سهامی جداً منفی بوده است.
سرمایه سهامداران تنها هنگامی به صندوق شركت‌های سهامی وارد می‌شود كه افزایش سرمایه می‌دهند. كاری كه شركت‌های بزرگ به‌ندرت انجام می‌دهند. در میان شركت‌هایی كه تركیب صنایع شاخص داوجونز Dow Jones را تشكیل می‌دهند، تنها تعداد كمی هستند كه طی سی سال گذشته سهام جدیدی منتشر كرده‌اند. بسیاری از آنها حتی در پنجاه سال گذشته سهام جدیدی منتشر نكرده‌اند. بنابر آمارهای بانك فدرال رزرو و كمیسیون بورس اوراق بهادار امریكا، در حال حاضر، فروش سهام جدید حدود یك درصد از معاملات بورس را تشكیل می‌دهد. سهام جدید شركت‌های سهامی عام نیز بین دلالان دست به دست می‌شود.