By James Gustave Speth
نوشته: جیمز گوستاو اسپت
ترجمه:مهرناز اخوت
بهنظر میرسد رهبران شركتها کموبیش و با وجود شواهد فزاينده اثرات منفی رشد بر محیط و غيره، تصور میکنند فعالیت اقتصادی در کشورهای ثروتمند میتواند (در عمل، باید) به توسعه (هرچه بیشتر، بهتر) ادامه دهد. لازم است آنها به ایده جامعه پسارشد عادت كنند.
درست همانطور که توسعه نامحدود جمعیت قابلدفاع است، رشد نامحدود تولید ناخالص داخلی نیز غیرقابلدفاع است. هنوز تعهد نامحدود به رشد اقتصادی ادامه دارد و اکنون، بیشتر از مشکلاتی که حل میکند، مشکل بهوجود میآورد. رشد نامحدود، مشاغل، جوامع، محیط، حس آرامش و تعلق سرزمیني و حتی سلامت روانی را متزلزل میسازد. به جستوجوی بینالمللی بیوقفهای برای انرژی و منابع دیگر دامن ميزند و بر مصرفگرایی ساخته بازاریابها تکیه میکند و از برآوردن عمیقترین نیازهای بشری غافل میشود.