By Rob Cross/Reb Rebele/ Adam Grant

نوشته: راب کراس و رب ربل و آدام گرانت

ترجمه: نازنین وارسته

همکاری در حال تسخیر محیط کار است. بر ‌اساس داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط نویسندگان مقاله در طی دو دهه اخیر، مدت زمانی که مدیران و کارکنان در فعالیت‌های گروهی می‌گذرانند، بیش از پنجاه درصد افزایش یافته است. فواید بسیاری در این تحولات موجود است، اما وقتی مصرف منبعی ارزشمند به این شدت بالا می‌رود، باید باعث تامل ما نیز بشود. در بسیاری شرکت‌ها، افراد حدود هشتاد درصد از وقت خود را در جلسات یا جوابگویی به درخواست‌های همکاران خود سپری می‌کنند، در نتیجه، زمان بسیار اندکی برایشان برای تکمیل کارهای اساسی خود باقی می‌ماند. علاوه بر این، تحقیقی که نویسندگان روی بیش از سیصد سازمان انجام داده‌اند، نشان می‌دهد توزیع کار همکارانه اغلب به‌شدت نامتعادل است. در بیش‌تر موارد، بیست تا 35 درصد از همکاری‌های ارزش‌افزودهْ فقط از طرف سه تا پنج درصد کارکنان ارائه می‌شوند. این بهمن درخواست‌ها برای نظر یا مشاوره، دسترسی به منابع یا گاهی فقط حضور در یک جلسه، موجب اختلال در عملکرد می‌شود. افراد تکالیف خود را به خانه می‌برند و به زودی خستگی و استعفا تبدیل به ریسک‌هایی جدی می‌شوند. رهبران باید همکاری را به دو روش موثرتر مدیریت کنند: ۱) با درنظر‌گرفتن عرضه و تقاضا در سازمان‌های خود و بازتوزیع متعادل‌تر کار و ۲) انگیزه‌مند کردن افراد برای همکاری کاراتر.