نوشته: سینان آرال

ترجمه: شیرین ناظرزاده

پژوهش‌هاي جديد قدرت و محدوديت‌هاي نفوذگران را آشكار مي‌كند.

هر وقت سخنراني دارم، يك آزمايش ساده هم انجام مي‌دهم. نخست از مخاطبان خود مي‌خواهم اگر اشتون كاچر را در توييتر دنبال مي‌كنند، دست خود را بالا بياورند. اغلب بیش‌تر افراد دستشان بالا مي‌آيد و البته اين تعجبي ندارد. براي چندين سال، كاچر علاقه‌مندان و دنبال‌كنندگاني زيادي را براي خود جمع كرده بود و حتا براي اين كار بيلبوردهايي را كرايه مي‌كرد كه از مخاطبان بخواهد صفحه توييترش را كه «اپلاسك» نامگذاري كرده بود، دنبال كنند. در سال 2009 او نخستين كاربر توييتر بود كه تعداد دنبال‌كنندگانش به ده‌ميليون مي‌رسيد؛ اين رقم در اوايل سال 2013 حدود 13.7‌ميليون بود. به‌نظر مي‌رسد كاچر معناي واقعي «نفوذ‌گر» در رسانه‌هاي اجتماعي باشد. من از مخاطبان، پرسش ديگري نیز مي‌پرسم: چند نفر از شما كاري را به دليل آن‌كه كاچر پيشنهاد داده، انجام داده‌ايد؟ بیش‌تر مواقع هيچ‌كس دستش را بلند نمي‌كند. منطقی است که این پرسش برایم به‌وجود آید که اگر كاچر يك نفوذگر واقعي است، اما هيچ‌كس كاري را كه او پيشنهاد مي‌دهد انجام نمي‌دهد، پس نفوذ او كجا به‌درد مي‌خورد؟