By Kevin Boudreau/ Karim Lakhani

نوشته: کوین بودریو و کریم لاخانی

ترجمه: شيرين ناظرزاده

از اپل گرفته تا مرک و ویکیپدیا، همه سازمان‌ها در حال روآوردن به مردم برای حل آزاردهنده‌ترین چالش‌های نوآوری و پژوهش هستند، اما مدیران هنوز هم در این زمینه با احتیاط عمل می‌‌کنند. انتقال‌ مشکلات به گروه‌های وسیع از افراد غریبه که در گوشه و کنار جهان پخش شده‌اند، به نظر پرخطر و غیرطبیعی می‌آید. در این حالت چگونه از مالکیت معنوی محافظت شود؟ چگونه یک راه‌حل‌ برگرفته از نظر مردم با عملیات شرکت یک‌پارچه شود؟ در مورد هزینه‌ها چه‌طور؟

نویسندگان مقاله مي‌گويند که این نگرانی‌ها منطقی هستند، اما جدا کردن راه‌حل‌های مردمی از جعبه ابزار نوآوری سازمانی، به معنای از دست دادن یک فرصت است. آن‌ها پس از یک دهه مطالعه مواقعی که مردم تمایل به انجام بهتر عملیات داخلی سازمان دارند (یا ندارند) را شناسایی کردند. آن‌ها چهار روش جمعيت‌سپاری در حل مسئله را معرفی می‌کنند؛ مسابقه‌ها، انجمن‌ها و همکاری عمومی، ارائه محصولات مکمل و بازارهای نیروی کار. هم‌چنین سیستمی را برای انتخاب بهترین روش در هر موقعیت پیشنهاد می‌کنند. برای مثال، مسابقه‌ها برای حل موضوعات علمی، تخیلی ‌و ‌فنی، موضوعات مرتبط با طراحی و پروژه‌های خلاقانه و ظریف، مناسب هستند. این روش وابسته به اجرای مجموعه آزمایش‌های مستقل است که چندین راه‌حل‌ تولید می‌کند و اگر این راه‌حل‌ها همگی به یک سمت جهت‌گیری کنند، شرکت می‌تواند درباره «مرزهای فنی» موضوع، بینش و بصیرت به‌دست آورند. (در حالی که تحقیق‌وتوسعه داخلی سازمان ممکن است اطلاعات ‌‌‌کم‌تری را تولید کند.)