ترجمه: دکتر احمد عیسی‌ خانی

زنگر تحت تاثیر این احتمال قرار گرفت که تحلیلگران به‌طور نظام‌مند از استراتژی‌های پیچیده یا یگانه چشم‌پوشی می‌کنند یا بازار سرمایه آن‌ها را کم‌ارزش می‌شمارد. برای بررسی این پرسش، او و دو تن از همکارانش مطالعه‌ای را در بین 7630 شرکت انجام دادند که از سال 1985 تا سال 2007 در بازار بورس آمریکا سهامشان مورد معامله قرار گرفته بود. آن‏ها برای ارزیابی یگانگی معیاری را تدوین کردند و تعداد تحلیلگران پوشش‌دهنده هر شرکت را شمردند. تحلیل‌های آن‏ها تعیین کرد هرچند عوامل زیادی مانند اندازه شرکت و حجم معاملات بر تصمیم تحلیلگران برای پوشش (رصد) شرکت‌ها موثر است، اما نیاز به تلاش بیش‌تر برای تحلیل استراتژی‌های پیچیده و غیرمعمول، آن‌ها را از رصد شرکت‌های مربوط بازمی‌دارد. هرچند نیز معیار یگانگی به‌راستی با ارزش بازار بالاتر ارتباط دارد، اما اگر شرکت پوشش تحلیلگری بیش‏تری دریافت می‌کرد، این صرف قیمتی به‌طور میانگین پایین‌تر از آن بود که باید می‌بود.

‌مدیران‌عاملی که با چالش یگانگی روبه‌رو می‌شوند دو انتخاب دارند: می‌توانند با انتشار سهام ردیاب، بازاریابی مستقیم برای بانک‌های سرمایه‌گذاری یا پرداخت برای تحقیق مستقل درباره حقوق صاحبان سهام، اطلاعات استراتژیک را بیش‌تر در دسترس قرار دهند یا سرمایه‌گذارانی باانگیزه‌ای پیدا کنند که به شرکت اعتقاد دارند و این ممکن است به معنای «سهامی خاص‌سازی» شرکت باشد.