By Richard Passov
نوشته: ریچارد پاسوف
ترجمه: محمدرضا وزیرزاده
در اواخر سال 2002، مدیران شركت فایزر نیز همین پرسش را از خود می‌‌كردند و علت خوبی برای مطرح‌كردن آن داشتند. این غول داروسازی پس از این‌كه در سال 2000 با رقیب خود وارنرلامبرت ادغام شد، متوجه شد از نظر نقدینگی خالص فقط هشت میلیارد دلار در اختیار دارد كه این رقم برای موسسه‌ای كه محصولات آن سالانه درآمدی سی میلیارد دلاری دارند، ناچیز بود. اكثر شركت‌های با درآمد خوب در این سطح، نسبت اهرمی خود را می‌‌افزایند و در نتیجه، برای سهام‌داران خود ارزش فراوانی می‌‌آفرینند. اما مطابق نظر نویسنده مقاله، شركت‌های دانش‌ورز (مانند فایزردر طبقه‌بندی مجزایی قرار دارند. آن‌ها دارای دارایی نامشهود زیادی (از قبیل تحقیق و توسعه) هستند كه بسیار بی‌ثبات بوده و به‌راحتی قابل ارزش‌گذاری نیست. آنان نسبت به موسساتی كه اكثریت دارایی‌شان مشهود است، بیش‌تر در معرض بحران هستند و برای مقابله با این ریسك، باید دارای نقدینگی زیادی باشند.