By James J. McNulty / Tony D. Yeh / William S. Schulze / Michael H. Lubatkin

نوشته: جیمز مک نالتی و تونی یه و ویلیام شولتز و مایکل لوباتکین

ترجمه: دکتر شاهین شایان آرانی

در ارزیابی یك پروژه سرمایه‌گذاری یا تملك یك شركت، مدیران باید نرخ تنزیل مورد استفاده در تخمین ارزش فعلی جریانات نقدی آتی را تعیین كنند. رویكرد سنتی، به‌كارگیری مدل قیمت‌گذاری دارایی سرمایه‌ای (سی.اِی.پی.ام) سی.اِی.پی.ام است كه به مدت 40 سال بدون تغییر بنیادی باقی مانده است. اما این مدل (به‌ویژه عنصر بتای آن) محاسبات طولانی و خسته كننده‌ای را دربردارد. به قول نویسندگان مقاله، در عمل، هیات‌مدیره شركت‌ها و بانك‌های سرمایه‌گذاری از برآورد متغیرهای مرتبط با مدل سی.اِی.پی.ام طفره می‌روند، زیرا تجربه و شمّ آنها می‌گوید این مدل نرخ تنزیل نامناسبی ارائه می‌دهد. مدل سی.اِی.پی.ام سه مشكل اساسی دارد: اول، شاخص بتا، هم معیار همبستگی و هم نوسان‌پذیری یك سهم است. دوم، شاخص بتا بر پایه داده‌های تاریخی محاسبه می‌شود. سوم، نرخ‌های محاسبه‌شده توسط مدل سی.اِی.پی.ام، دوره سرمایه‌گذاری را به‌حساب نمی‌آورد. تركیب این عوامل به نرخ‌های تنزیلی می‌انجامد كه برخلاف عقل سلیم هستند.