By Paul Schoemaker/ Philip Tetloc 

 نوشته: پل شومیکر و فیلیپ تتلاک

ترجمه: سعیده رجائی‌ هرندی

سازمان‌ها و افراد در تشخیص احتمال حوادث نامشخص به‌شدت ضعیف هستند. پیش‌بینی‌ها اغلب تحت‌تاثیر درک پیشگو‌ها از استدلال‌های آماری پایه، آسیب‌پذیری در برابر سوگیری‌های شناختی، تمایل به تاثیر بر افکار دیگران و نگرانی‌ها درمورد اعتبار هستند. در واقع، پیش‌بینی‌ها اغلب دانسته برای بیشینه‌سازی «جای بازی» که باید اشتباه آن را اثبات کنند، مبهم هستند. اما در عین حال قضاوت‌های نادرست می‌توانند عواقب جدی داشته باشند. نویسندگان بر اساس پژوهشی شامل 25 هزار پیشگو و یک‌میلیون پیش‌بینی، مجموعه‌ای از فعالیت‌ها را شناسایی کردند که می‌توانند قابلیت پیش‌بینی شرکت‌ها را بهبود بخشند: ارائه آموزش اصول اولیه آمار و انحرافات؛ راه‌اندازی تیم‌هایی از پیش‌بین‌ها برای بحث و اصلاح پیش‌بینی‌ها؛ و پیگیری عملکرد و ارائه بازخورد سریع. برای بهبود قابلیت پیش‌بینی، شرکت‌ها باید به چگونگی قضاوت تیم‌های عالی خود، از جمله مفروضات اساسی، منابع داده‌ها، حوادث بیرونی و غیره توجه به‌موقع داشته باشند. کلیدهای موفقیت شامل نیاز به پیش‌بینی‌های دقیق و مکرر و اندازه‌گیری دقت پیش‌بینی برای مقایسه هستند.