نوشته: برايان ريشتر

ترجمه: دکتر یحیی کمالی

به محض این‌که‌ هارولد لیسون، مدیرعامل شرکت غذاهای طبیعی، به پارکینگ دفتر شرکت وارد شد، تلفنش زنگ زد.آن سوی خط، کِن کینگ، یکی از اعضای هیات‌مدیره شرکت بود. ‌هارولد قبل از پاسخ دادن خود را جمع‌وجور کرد.

هارولد پاسخ داد «‌می‌دانم خستگی از صدایش می‌بارید. «اما تیم تبلیغاتی به من گفت اوضاع به‌زودی آرام می‌شود و مردم آن را فراموش می‌کنند.»

«کدام مردم؟ رسانه؟ کارکنان خودمان؟ مشتریان ما؟ بسیاری از افراد در حال حاضر مانند ما ناراحت هستندو من به‌شخصه فکر ‌می‌کنم آن‌ها حق دارند.»

مشکل چند هفته قبل آغاز شده بود. در آن زمان روزنامه استارتریبیون، داستانی در مورد کمک‌های مالی شرکت غذاهای طبیعی (یک شرکت متوسط فروشگاه‌های زنجیره‌ای مواد غذایی طبیعی مستقر در مینیاپولیس) به یک کمیته جمع‌آوری کمک‌ها برای نامزدهای سیاسی با نام «ام.بی.اف» منتشر کرد. علت حمایتشرکت از آن کمیته، طرح آن برای تبلیغات سیاسی نامزدهای انتخابات آینده بود که مواضع قوی برای حمایت از کسب‌وکار داشتند. اما در یک تلاش آخرین لحظه برای جذب رای‌ محافظه‌کاران، پت اریکسون (یکی از نامزدهای پرامید حزب جمهوری‏خواه ایالت) موضعی تند علیه افزایش بودجه خدمات اجتماعی گرفته و گفته بود، در برابر هر لایحه‌ای در این زمینه رای مخالف ‌می‌دهد. آن‌چه هارولد را بیش‌تر ناامید کرده بود، آن بود که شرکت غذاهای طبیعی هم‌راستا با آن موضع تلقی می‌شد.