پژوهش گر: سميه عليزاده

وقتی بیماری مجبور می‌شود نتیجه آزمایش خود را از شرق، نتیجه رادیولوژی را از غرب بگیرد و برای مشاوره به مطب پزشکش در شمال و در نهایت برای نتیجه‌گیری نهایی و رسیدن به شیوه درمان قابل اطمینان به بیمارستانی در جنوب مراجعه کند، به‌واقع بیماریش در این رفت‌وآمدها به دست فراموشی سپرده می‌شود. اگر تصور کنیم همه‌ چیز در مسیرهای درمانی بیمار به‌درستی و در زمان‌های مناسب و برای یک‌بار اتفاق می‌افتد یعنی بخش‌هایی که بیمار پیش از شروع درمان با آن‌ها سروکار دارد به‌خوبی مدیریت می‌شوند و مسائل مالی نیز وجود ندارد، به خاطر شرایط روحی و جسمی ویژه‌ای که بیماران با آن مواجه هستند همین رفت‌وآمد بین مراکز تشخیصی و درمانی برای این‌که آن‌ها را ناتوان و سردرگم کند، کافیست. همین می‌شود که گاه وقتی بیمار به مرحله درمان می‌رسد، روحیه‌اش را از دست داده یا کم شده و نتایج خوبی از شیوه‌های درمان خود نمی‌گیرد و به‌همین دلیل متاسفانه این چرخه دوباره اتفاق می‌افتد.