فناوري‏ها ورسانه‏هاي اجتماعي، بيش از هر زمان ديگري تاكيد خود را بر پيوندها و ارتباط‏ها نهاده‏اند و همكاري را به بخشي جدايي‌ناپذير از كسب‌وكار تبديل كرده‏اند. اما بدون رهبري درست، همكاري مي‏تواند به بيراهه برود. كاركناني كه سعي مي‏كنند در هر زمينه‏اي همكاري كنند ممكن است در دام به توافق رسيدن در جلسات بيشمار و پايان‌ناپذير گرفتار آيند.روي ديگر سكه، مديران‌عاملي هستند كه پرورده دوران اوج محبوبيت مديريت «فرماندهي و كنترل» هستند و ممكن است براي سازگاري متناسب سبك رهبري خود با واقعيت‏هاي جديد دچار مشكل شوند.

 ايبارا و هانسن، اساتيد دانشگاه انساد، در تحقيقات خود روي مديران‌عامل بسيار موفق، ويژگي‏هايي را مطالعه كرده‏اند كه يك رهبر همكاري‌جو بايد از آن برخوردار باشد. آن‏ها به اين نتيجه رسيده‏اند كه اين نوع رهبري مستلزم ايجاد ارتباط بين افراد و ايده‏هاي خارج از سازمان و درون سازمان، با بهره‏برداري مفيد از استعدادهاي گوناگون، الگوسازي رفتار همكارانه در رده مديريت عالي و ايفاي نقش موثر و در دست داشتن ابتكار براي حفظ تيم از افتادن به دام سردرگمي دربحث‏هاست. در اين مقاله، آن‏ها به شگردهاي مديران‌عامل آكامايي، جي.اي، ركيت بِِنكايزر و ساير شركت‏هادر اين چهار زمينه مي‏پردازند و اين‏كه چگونه فرهنگ‏هاي همكاري‌جوي موفق را در سازمان‏هايشان تقويت مي‏كنند