By Nirmalya Kumar /Phanish Puranam
نوشته: نیرمالیا کومار و پهانیش پورانام
ترجمه: دکتر کاوه سرمست
ساختارهای سازمانی بسیاری از شرکت‌های چندملیتی ظرفیت لازم برای بهره‌برداری از فرصت‌های موجود در بازارهای نوظهور را ندارند. ایجاد فرایندهای مواجهه با مشتری در هر کشور و حتا استفاده از ساختارهای فراملی برای بهره‌برداری از ویژگی‌ها و امتیازهای محلی نیز دیگر اثربخش نیستند. این مبحثی است که کومار و پورانام درباره آن صحبت می‌کنند. نویسندگان نشان می‌دهند چگونه رشد هند و چین به‌عنوان بازارهای اصلی و گنجینه‌ای از استعدادها، با پیشرفت‌های تکنولوژیک گره خورده و شرکت‌ها را قادر ساخته سازمان‌های خود را از طریق تقسیم‌بندی تحقیق‌وتوسعه به‌صورت عمودی و افقی بهینه کنند و به ساختارهای تی‌شکل دست یابند.
بزرگ‌ترین چالش ساختار تی‌شکل، مدیریت یک‌پارچه‌سازی بین کشورهاست. راه‌حل آن، هدایت گرانش شرکت به طرف شرق است. به این معنا که تیم مدیریت ارشد را جهانی‌سازی کنیم و دفتر مرکزی را به خارج از کشورهای مادر انتقال دهیم و چرخش‌های فرهنگی را به‌راستی ارج گذاریم. شرکت‌هایی نظیر جی.ای، اینتل و آسترازنکا موفقیت‌هایی در این تلاش‌ها کسب کرده‌اند و همه چندملیتی‌ها نیز از مزیت‌های به‌کارگیری ساختار تی‌شکل برخوردارند.