David Champion

نوشته:ديويد چامپيون

ترجمه: یحیی یحیایی

ده سال پیش، پروژه اروپا يك موفقيت بی‌نظیر به‌نظر مي‌آمد و آلمان دوباره متحد شده و در مركز دومين بازار بزرگ دنيا (اتحاديه اروپا) قرار داشت: غول اقتصادي متشكل از 27 كشور كه بسياري از آن‌ها از واحد پولي يكسان يورو استفاده می‌كردند. شهروندان اتحاديه اروپا آزاد بودند كه در هر يك از كشورهاي عضو، زندگي و كار كنند و كنترل‌ها در سرتاسر مرزها آسان و ساده بود. براي مدت‌ها به‌نظر می‌رسيد اتحاديه اروپا به آن‌چه فرانسيس فوكویاما از آن به‌عنوان «پايان تاريخ» یاد کرده بود، دست یافته است. اما اكنون آينده پروژه اروپا کم‌فروغ می‌نماید. نگراني‌ها در مورد مهاجرت، بحران پناهجویان را شدت بخشیده و به افزایش ملی‌گرایي افراطي جناح راست کمک کرده است. تمام اين با رکود منطقه‌اي مزمن كه باعث ايجاد زنجیره‌ای از بحران‌هاي بدهي عظیم شد و نابرابري فزاینده در میان كشورهاي عضو را تشدید کرد. شايد شگفت‌انگيز نباشد كه چرا انگليسی‌ها در يك همه‌پرسی در امسال به خروج از اتحاديه اروپا راي دادند. بسياري از راي‌دهندگان و سياست‏گذاران اعتقاد داشتند اقتصاد و امنيت این كشور از جدايي از اتحاديه اروپا سود خواهند برد.