نوشته: دکتر فریبا لطیفی
مراکز آموزشی به عنوان پایههای بنای تمدن دانشمحور، نقشی اساسی در ثروتآفرینی دارند وتولیدكننده دانش، یعنی عامل اصلی بهرهوری، میباشند. از این رو، مراكز آموزشی به مزیترقابتی برای كشورها تبدیل شدهاند و چنانچه تام پیترز میگوید، ”در نهایت رقابت میان ملتها به رقابت میان نظام آموزشی تبدیل خواهد شد. بهرهورترین و ثروتمندترین کشورها آنهایی خواهند بود که نظام آموزشی برتری دارند.”
در این میان، به دلیل نقش بارز ” مدیریت ” در توسعه جوامع، مراكز آموزش مدیریت و محتوای آموزشهای عرضهشده توسط این مراكز از اهمیت بالایی برخوردارند. در این نوشته، به رویکردهای کلان، نگرش ها والگوهای فکری در آموزش مدیریت اشاره شده است. ارائه نقدهایی که به آموزش مدیریت توسط صاحبنظران میشود راه را بر پذیرش لزوم بازانگاری در آموزش مدیریت می گشاید.
در ادامه، ارائه دستاوردهااز دو نیازسنجی درسالهای 1374 و 1384، نیازهای آموزشی مدیران کشور در دهه اخیر را به تصویری می کشد و در پایان به لزوم و چگونگی بازانگاری در آموزش مدیرت کشور اشاره می شود...