By Roger Bohn
نوشته: راجر بن
ترجمه: مهندس فضل اله امینی
تش‌نشاني، روشي قديمي و آشنا در انجام كسب‌وكار است، به ويژه، در مواقع توسعه يك محصول تازه و گسترش فعاليت توليد. اما، آتش‌نشاني منابع يك سازمان را مصرف كرده و بهره‌وري آن را دچار مخاطره مي‌كند. افراد از اين كار به آن كار «پريده» و به ندرت كاري را قبل از آنكه مشغول كار ديگري شوند، به اتمام مي‌رسانند و مشكل‌گشايي كه امري بسيار اساسي است به سرهم‌بندي تنزل مي‌يابد.مديران نيز بايد شعبده‌بازي كنند تا بتوانند تصميم بگيرند كه افراد خود را كه در زير بار كار مانده‌اند، به چه كاري بگمارند و فعلاًكدام بحرانها را ناديده بگيرند.
برخي از شركتها دچار معضل آتش‌نشاني نمي‌شوند، هر چند ميزان منابع و حجم كارهاي آنها كمتر نيست. آنها واجد فرهنگ حل مسئله بسيار قوي هستند. آنها از روش اولويت‌بندي بهره مي‌برند.اين شركتها ضرب‌الاجلهاي واقعبينانه تعيين مي‌كنند.آنها مشكلات پيش رو را به حال خود رها نكرده و تا پي بردن به علل اساسي و يافتن راه‌حلي مناسب دست از آن برنمي‌دارند. اين شركتها به رفتار آتش‌نشاني نيز پاداش نمي‌دهند.