Rosabeth Moss Kanter/ Tuna Cem Hayirli

نوشته: روزابت موس‌‌کانتر و تونا جم‌‌هایریلی

ترجمه: دکتر محمدامین زهری

به‌‌طور سنتی، پاسخ‌‌ها به بحران‌‌ها و مشکلات اجتماعی (همه‌‌گیری‌‌ کووید19، بلایای طبیعی، نابرابری‌‌های نژادی) به‌‌عنوان‌‌ مسئولیت بخش عمومی و سازمان‌‌های مردم‌‌نهاد محسوب می‌‌شود. اما پرداختن به بحرانی‌‌ترین مشکلات جهان نیازمند رهبری، منابع و مهارت‌‌هایی فراتر از هر سازمان، صنعت، بخش یا دولت منفرد است. نویسندگان مقاله معتقدند آن‌‌چه مورد نیاز است ائتلاف‌‌های اثربخش است، یک شکل سازمانی نوظهور که فراتر از مرزهای کسب‌‌وکارها، دولت‌‌ها و سازمان‌‌های غیر دولتی است.

گرچه مشارکت‌‌های دولتی و خصوصی گاهی به اشکال مختلف وجود داشته است، ابتکارهای چند‌‌ذینفعی گسترده بین‌‌بخشی به‌‌تازگی ظهور یافته‌‌اند و هنوز به‌‌طور وسیع درک نشده‌‌اند. این مشارکت‌‌ها داوطلبانه‌‌تر از سازمان‌‌های رسمی و وظیفه‌‌مدارتر از شبکه‌‌ها هستند. آن‌‌ها با همسوسازی بازیگران پرقدرت حول یک ماموریت هدفمند، فضاهای معمولا مجزای فعالیتی مرتبط با مشکلات بزرگ را به‌‌هم متصل‌‌ می‌‌کنند. این مشارکت‌‌ها پس از راه‌‌اندازی می‌‌توانند باسرعت و انعطاف‌‌پذیری بالا از ظرفیت‌‌های موجود بهره بگیرند.

این مقاله ویژگی‌‌های ائتلاف‌‌های اثربخش و پنج اصل متمایزکننده موفقیت و شکست آن‌‌ها را تشریح می‌‌کند.